„Imitationem appello μιμητικήν: in qua ζηλος est, studium et amor eius consequendi, quod in alterius oratione laudabile et admirabile videtur. Ea vero ratio est exprimendi in tua oratione, quae in aliena aut laudabiles aut illustres sunt, dicendi tractationes et formas: quas Graeci tum εΐδη, tum 'ιδέας nominant.” Nobil. Lit. fol. 33 r. Az imitatiónak olyannak kell lennie, hogy az olvasó vagy hallgató észre ne vegye a kifejezésnek honnanlétét. „Verum tamen obtegenda imitatori omnis est similitudo: quae tum demum laudatur: cum par gloria scriptorem sequitur: quo modo vero et quibus in locis atque exemplis comparata sit, non potest deprehendi” Ibid. fol. 45 v.