A dialektikára nézve v. ö. Melanchthon tankönyvének (Erotemata Dialectices, 2. kiad. Vitebergae, 1548) előszavát: Ego veram, incorruptam, nativam dialecticen, qualem et ab Aristotele et aliquot eius non insulsis interpretibus, ut ab Alexandro Aphrodisiensi et Boëtio accepimus, praedico. Hanc adfirmo non modo in foro et in iudiciis, aut in philosophia, sed etiam in Ecclesia valde utilem esse…. sed sit erudita, verecunda, gravis, amans veritatis, non sit garrula, non rixatrix, non praestigiatrix.„ V. ö. még Corp. Reform. XI-ben: Declamatio de corrigendis studiis.